Komisja Obiektów i Urządzeń Polskiego Związku Lekkiej Atletyki regularnie otrzymywała od zainteresowanych stron wnioski o „zaopiniowanie założeń koncepcji lub projektów architektoniczno–budowlanych albo projektów technicznych (techniczno-budowlanych) nowo budowanych lub modernizowanych stadionów lekkoatletycznych”. W odpowiedzi na te zapytania opracowano więc obszerne wytyczne prezentujące podstawowe parametry urządzeń, których budowa objęta jest przepisami WA/IAAF oraz PZLA. Dyrektywy dotyczą m.in. założeń dla poszczególnych kategorii stadionów, zasad ich projektowania, uwarunkowań geograficznych, urządzeń takich jak skocznie, rzutnie, a także nieodzowne bieżnie lekkoatletyczne. Te również są szeroko opisane, a wytyczne dotyczą niemal każdego aspektu związanego z budową i projektowaniem bieżni lekkoatletycznej.

Stadiony lekkoatletyczne z uwagi na ilość urządzeń znajdujących się na nich i zasad ich rozmieszczenia należą do najbardziej skomplikowanych w projektowaniu spośród wszystkich sportowych obiektów zewnętrznych. Ich budowa i modernizacja jest jednak chętnie i aktywnie wspierana przez Ministerstwo Sportu i Turystyki poprzez dofinansowania. Jednak aby dostać dofinansowanie obiekt ten musi spełnić wszystkie stawiane wytyczne.

Szczegółowe wytyczne odnoszące się do bieżni lekkoatletycznych

Aby w pełni prawidłowo zaprojektować stadion lekkoatletyczny niezbędna jest znajomość przez projektanta najnowszej wersji podręcznika Wolrd Athletics „Track and Field Facilities Manual: 2008-2019”, który to bardzo precyzyjnie przedstawia wszelkie zasady odnoszące się do projektowania stadionu lekkoatletycznego oraz urządzeń, które będą się na nim znajdowały. Pomocne może być również opracowanie „Założenia dla projektantów stadionów LA” należy jednak pamiętać, że od czasów jego powstania część przepisów się zmieniła.
Większość budowanych w Polsce stadionów to stadiony piłkarsko-lekkoatletyczne co zmusza to znalezienia jak najlepszego kompromisu aby obydwa obiekty spełniały wymagania i służyły użytkownikom.

Dyrektywy odnoszą się do schematu płyt boiska wraz z bieżnią z założeniem różnych promieni wiraży (zalecany promień 36,5 m). Nie brakuje instrukcji odnoszących się do stadionów z dwoma różnymi promieniami, czyli z tzw. łukami koszowymi.

Warto dostrzec pewne wyraźne zmiany w przypadku, kiedy bieżnia (400 m ) będzie miała inny promień niż ten zalecany, czyli 36,50 m. Konsekwencje przy niewielkich różnicach będą bardzo odczuwalne. Jeśli zmniejszymy promień do 35,00 m wpłynie to na szerokość płyty boiska, która zmniejszy się ze standardowych 73 m do 70 m. Co to oznacza w praktyce? Ulokowanie na płycie boiska piłkarskiego stanie się co najmniej utrudnione. Natomiast przy promieniu 38,00 m szerokość płyty wyniesie 76 m, jednak skrócona zostanie długość płyty i w rezultacie pojawić się mogą trudności z rozmieszczeniem sektorów do rzutów dyskiem, oszczepem czy młotem, a także skoczni do skoku w dal czy trójskoku.
Przy projektowaniu bieżni należy zwrócić uwagę aby znalazło się miejsce na 1- metrową strefę bezpieczeństwa ). W takim pasie nie mogą znajdować się żadne stałe elementy, takie jak słupy oświetleniowe czy ogrodzenia, a także innego rodzaju elementy wykonane np. z betonu, które mogłyby realnie zagrażać zawodnikom ( PZLA nie dopuszcza do rozgrywania oficjalnych zawodów na stadionach pozbawionych tej strefy).

Grubość nawierzchni syntetycznej instalowanej na bieżni i rozbiegach musi być zgodna z grubością podaną w certyfikacie produktowym World Athletics (Product Certificate) i z zasady wynosi ona min. 13 mm.

Położenie bieżni ma istotny wpływ na osiągane wyniki, dlatego rekomenduje się znajdowała się ona w kierunku północ – południe (start N – meta S). Kiedy teren nie pozwala na takie ulokowanie obiektu należy uwzględnić kierunek wiatrów w danym terenie, ponieważ mają one znaczny wpływ na uzyskiwane wyniki.